Het betere leven

Nu de politieke elite al weer geruime tijd op zoek is naar de islamitische wortels van de westerse beschaving, is het goed om stil te staan bij de klassieken. Zeker rond de jaarwisseling. Een tijd, waarin we goede voornemens maken en oude idealen, met een stevig glas wijn in de ene en een blokje kaas in de andere hand, nog eens rustig heroverwegen. Onvermijdelijk dringt zich op zo’n moment de vraag op: wat is goed leven. Daar zijn in de loop der eeuwen ontelbare antwoorden op gegeven, maar het meest nastrevens- waardige door de Romeinse dichter  Martialis (ca 40 – 103 ). Het zijn met name deze zaken die volgens hem het leven beter maken:

Een fortuin, niet door arbeid verworven, maar geërfd;
Een kachel die niet uitdooft, geen gedonder, weinig bezoek, geen stress;
Een sterk gestel, een goede gezondheid, vrienden zonder streken, gezelligheid;
Avonden niet in dronkenschap, maar bevrijd van zorgen doorgebracht;
Een goed liefdesleven, maar geen seksorgieën;
Een slaap die duisternis niet lang doet lijken;
De voldoening te weten, dat men niet iemand anders zou willen zijn;
Geen vrees voor de dood, maar evenmin verlangen ernaar;

Als broodschrijver uit de provincie – Martialis was Spanjaard – kwam hij aanvankelijk aan de kost door van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat bij rijke weldoeners met zijn gedichtjes te leuren. Uiteindelijk is hij daar niet slechter van geworden. Martialis is een dichter die niet zozeer bekend staat om de kerstgedachte, wel om zijn obsceniteit. Graaiers, armoedzaaiers, hoeren, klaplopers, zakenlui, schandknapen, erfenisjagers bevolken zijn puntige gedichten. Om een indruk te krijgen eentje over de neus van een zekere Papylus:

Je haviksneus die lang en groot is
Lijkt op een penis als die bloot is
Zodat je door de een te knuffelen
Hem met de ander kunt besnuffelen
(vertaling F. van Doorn)

Ook leuk, maar niet voor onder de kerstboom.