Dec 272009
Over na naoorlogse Nederlandse premiers bestaan weinig leuke anecdotes. Niet zo verwonderlijk als je denkt aan Lubbers, Kok, Balkenende. Bij Lubbers krijg je spontaan associaties met een vrome billenknijper, niet bepaald grappig. Met Kok viel weinig te lachen en om hem al helemaal niet, en Balkenende, tja, volgens de BBC is hij de premier van Denemarken.
 |
Voor sappige anecdotes moet je in het verleden duiken. Ongetwijfeld gaat de kortste en leukste over de voorloorgse premier Gerbrandy. Hij vluchtte, zoals weinig Nederlanders, mei 1940 met het kabinet naar Engeland waar hij eigenhandig door Koningin Wilhelmina tot premier werd benoemd. Gerbrandy was de Engelse taal slecht machtig. Beroemd is zijn kennismaking met Churchill. Bij binnenkomst zou als begroeting tegen Chruchill gezegd hebben: goodbye mr Churchill. Deze had hem stomverbaasd aangekeken en volgens de overlevering tegen een medewerker gezegd: in heel mijn leven was dat de kortste ontmoeting ooit. |
Gerbrandy in Londen
Over na naoorlogse Nederlandse premiers bestaan weinig leuke anecdotes. Niet zo verwonderlijk als je denkt aan Lubbers, Kok, Balkenende. Bij Lubbers krijg je spontaan associaties met een vrome billenknijper, niet bepaald grappig. Met Kok viel weinig te lachen en om hem al helemaal niet, en Balkenende, tja, volgens de BBC is hij de premier van Denemarken.
Men denkt tegenwoordig vaak dat het onderwijs, en dan vooral taalonderricht, vroeger beter was. Jouw anecdote over Gerbrandy zaait al twijfel. Ooit was bewindsvrouwe Irene Vorrink te gast in Parijs en stelde zich voor als: “Je suis le ministre de milieu”. Hoewel haar zoon grote bekendheid genoot in kringen van hasjrokers, bedoelde ze wel degelijk dat haar werk een ecologische dimensie had en niet dat ze een Holleder als medefirmant op het oog had.
In je stukje over Gerbrandy suggereer je dat men wat sappige anekdotes in de politiek betreft het beste terecht kan in de periode van voor de oorlog. Is dat zo? Ik heb er geen studie van gemaakt, maar zo even uit mijn hoofd:
- Minister De Rooy in het kabinet De Quay (door mijn vader consequent “Kwal de Kwaai” genoemd) die bij een debat over de kinderbijslag zich zo in het nauw gedreven voelde dat hij tijdens een schorsing op de WC bleef zitten. De Quay kloppend aan de WC-deur met het verzoek toch alsjeblieft weer inde Tweede Kamer te verschijnen. Dat deed De Rooy niet, waarna hij aftrad als minister.
- En laten we de onvergetelijke minister Henk Vredeling niet vergeten. Die in menig dranklokaal werd verwelkomt met een hartelijk Rinkeldekinkel, nadat hij in Straatsburg in een café een fles drank door de spiegel achter de toog had gesmeten. Henk kon nogal driftig zijn.
- Een van mijn persoonlijke favorieten. De (destijds) Europarlementariërs en “roommates” Leonie van Bladel en Hedy d’Ancona die elkaar publiekelijk met handtasjes te lijf gingen nadat Van Bladel uit de sociaal-democratische fractie was getreden. D’Ancona: Mijn huis uit!!.
- Ook leuk. Ien Dales en haar partner de burgemeester van Haarlem (naam vergeten) die elkaar tijdens een partijtje bridge in de haren vlogen over de te volgen strategie.
Tijdens het koffiezetten schoten mij nog twee anekdotes te binnen;
- In het kader van lulligheid kent geen tijd: De onderhandelingen over de fusie tussen de besturen ARP, CHU en KVP verlopen stroef. De in de politiek verdwaalde Paashaas Piet Steenkamp presenteert na het ochtendgebed de trommel met koekjes gebakken door zijn vrouw: “ Jullie krijgen pas een koekje als het ???-probleem is opgelost.”
- Het destijds prominente CDA-lid en oud Kamerlid Sytze Faber loop samen met een Friese burgemeester in beschonken staat door Zwolle. Zij zijn op zoek naar een bordeel en klampen voorbijgangers aan. ( Waar kun je hier ergens neuken?) De politie pakt ze op en verbaliseert ze. Voor Faber hield de ellende daarmee niet op. Zij vrouw bracht enkele details naar buiten over hun liefdesleven, waarbij de SM-variant een prominente rol speelde.