Jul 112011

Abortus provocatus!  Bijna had ik met een grote zwaai een vogelnestje met piepkleine eitjes – in een spaarzame aanval van schoonmaakwoede – de bosjes in gekieperd. Het nestje zat kunstig verborgen onder een dakpan en een grote berg herfstbladeren, in een wastafeltje, buiten mijn caravan. In eerste instantie dacht ik aan een verdwaalde  paaskrans, maar bij nader inzien leekt het mij echt. Je hebt verstand van de natuur of je hebt het niet!
Nog een keer heb de nestrust verstoord toen ik voorzichtig de dakpan optilde om te zien of er nog werd gebroed. Het vogeltje vloog als een speertje weg, mij geschrokken achterlatend.
Eenmaal vrienden geworden heb ik veel plezier aan het beestje beleefd. Toen de eitjes uitgekomen waren, vloog het af en aan om de jongen te voeren. Of “het” een hij was, of afwisselend ook een zij, weet ik niet, zover reikt mijn kennis niet.