Enkele maanden geleden las ik in de bijlage van de Volkskrant dat een prachtige fietsroute, een zogeheten Voie verte (Groene weg) in Frankrijk geopend is, die loopt van Givet naar de stad Charleville-Mezieres. Voor mij een buitenkans omdat ik eind augustus naar Sevilla fiets, en wat voorbereidende oefeningen goed kan gebruiken. Bovendien is Charleville de geboorteplaats van de dichter Arthur Rimbaud, een tweede belangrijke reden. Wat speuren op internet leverde een GPS-route op de loopt van Eindhoven naar Torremolinos. (http://gpstracks.nl/fietsroutes-lf.php?id=3005 )Tot aan Dinant bruikbaar en daarna op de automatische piloot verder was mijn idee, wat ook bleek te kloppen.

In een andere column heb ik een vluchtige levensschets gegeven van de Franse dichter, ontdekkingsreiziger en avonturier Arthur Rimbaud (Charleville, 20 oktober 1854 – Marseille, 10 november 1891). In Nederland is Rimbaud minder bekend door zijn werk dan door zijn aansprekend levensverhaal. Voor ons Nederlanders is Frans immers geen favoriete taal (meer) en Rimbaud hanteerde verschillende versvormen om het onzegbare te zeggen. Rimbaud heeft tijdens en na zijn leven grote aantrekkingskracht uitgeoefend op kunstenaars (Picasso,  Bob Dylan bv).  Dylans Changing of the Guards is in mijn optiek een echte Rimbaud songtekst. 

Op 10 november 1891 stierf op 37-jarige leeftijd onder ellendige omstandigheden in een ziekenhuis in Marseille een van Frankrijks grootste dichters: Arthur Rimbaud. Hij leed aan botkanker. Enkele dagen voor zijn dood was nog één been geamputeerd, maar dat kon hem niet redden. Met Rimbaud verdween een van de kleurrijkste figuren uit de Franse literatuur van het toneel.

Tijdens zijn korte leven zijn slechts enkele gedichten van hem gepubliceerd, maar direct na zijn dood steeg zijn ster razendsnel.  Zijn dichtwerk wordt gelezen en herlezen en biografen hebben hun tanden stuk gebeten op deze uitzonderlijke figuur. Rimbaud spreekt tot de verbeelding en zijn leven is omgeven door mythes, gevoed door de magere details over zijn leven, enkele vage foto’s en de (vermeende) bekering op zijn sterfbed. Zijn biografie leest als een avonturenroman.

Vanaf de middelbare school heeft Rimbaud me gefascineerd en regelmatig ben ik teruggekeerd naar zijn werk en leven.